TEMAT: ... ja dziś polatałem

Czemu z takim zbiornikiem ?

A to nie było moje kiedyś ?

Zgadza się, to jest moquito kupione od Ciebie. Do tej pory latałem z tamtym zbiornikiem chowanym w uprzęży, ale praktycznie wisiałem na sterownicy. Pomyślałem , że jak zamocuję zbiornik na sterownicy to przesunie się środek ciężkości a sterownica pójdzie do przodu. I tak też się stało, teraz jak zdejmę gaz to mam sterownicę tak jak w locie swobodnym. Na dodatek tamten zbiornik się rozszczelnił, bo wylazł ten czarny plastik wciśnięty w korek i była to dobra okazja żeby przetestować ten układ. Pewnie wrócę do tamtego zbiornika, bo już go zrobiłem , ale muszę najpierw odchudzić trochę tył napędu. Wymienię tłumik na lżejszy oryginalny bez rezonansu , a baterię rozrusznika przeniosę do przodu. Jak widać sprzęt jest nadal w użyciu co chyba powinno cieszyć konstruktora.
Pozdrawiam.

Jak masz jeszcze tel. do mnie to wyślij mi twój bo gdzieś posiałem , albo zadzwoń to pogadamy .

październikowy Stranik

Świetnie! Pamiętam kiedyś taki pąździernikowy Javorovy. Tylko zlot ale to cieszyło.
Teraz z Januszem jako weekendowi piloci, latamy co weekend tylko trochę inaczej. Najgorsze to, to, że słońce coraz to niżej i niżej, brrr…

Bezmiechowa wczoraj

Gratuluje, super lot !!!

Co prawda, z motorkiem ale tez "ja dziś polatałem". Patrząc na wykres temperatury względem wysokości miał to być tylko niski lot "gdzieś tam". Po przybyciu na lotnisko kalejdoskop prognoz. Nawet był pomysł na rozłożenie i złożenie skrzydła. Zapobiegawczo ubrałem sie w arktyczny strój i gaz do dechy. Bardzo sie zdziwiłem jak poczułem w miarę dobre termiczne szarpnięcia. Wykorzystałem jedno aby w kilka zwitek dotknąć podstawy chmury. Wyświetlacz termometru pokazał zero przy wysokości 1000 metrów. Znalazłem sie w cudownej krainie labiryntów chmur. Wąwozy, korytarze, dziury, widoczne swoje własne halo. Zawsze robi to na mnie wrażenie. Dzieki temu, że mam uszyty kokon i ciepłej zimowej kurtce postanowiłem dołożyć jeszcze 500 metrów. Zrobiłem asekuracyjnie parę zdjęć telefonem gdyby kamerka nic nie nagrała. I okazało sie, że faktycznie była wyłączona. Trochę szkoda.




I kręcąc się tak w kółko, chmury powoli zanikały więc i ja postanowiłem znikać. Po wydostaniu się z mojej trajki, patrzę, a na horyzoncie dwa balony. Krótka gra moich min i znowu lecę. Po obraniu kursu na nie okazało się, że lądują. Jeden siadł przed jeziorem, drugi postanowił prawie dotykając tafli wody przeskoczyć na drugi brzeg. Dzięki temu spotkaliśmy się nad lądem.





Kolejny lotny dzień, zaliczony!

bardzo to profesjonalnie wyglada z Twoim sprzetem Piotr - super zdjecia