TEMAT: Żar - Mekka Polskiego Lotniarstwa

Witam serdecznie wszystkich zainteresowanych historią

Od dawna nosiłam się z założeniem tego wątku, ale dopiero wpisy ostatnich dni dodały mi ostatecznej motywacji.

Jak wszyscy wiemy, Żar to miejsce historyczne i legendarne dla polskiego lotniarstwa.
W 1975 roku odbył się właśnie tu pierwszy zlot polskich lotniarzy - pionierów w dopiero powstającej wtedy dziedzinie sportu.
Dopiero 31 lat później, w roku 2006 zorganizowano kolejny, na którym mieliśmy przyjemność już być.

W trakcie tego właśnie 2-go zlotu powstał pomysł spisania historii lotniarstwa na Żarze, która w dużej mierze jest historią całego polskiego lotniarstwa. Absolutnie nie chcę tu umniejszać ogromnej roli Jeżowa Sudeckiego czy innych ośrodków.

Wielu z Was wyszkoliło się na Żarze i przelatało na nim przysłowiową kupę lat. I przeżywaliście tu niejednokrotnie przygody, w które dzisiaj czasami aż trudno uwierzyć. I to wszystko w tych siermiężnych czasach, bez spadochronów zapasowych, wariometrów, gps-ów i na sprzęcie kleconym często z byle czego.

Opisujcie swoje przeżycia, doświadczenia, zabawne zdarzenia, tragiczne zdarzenia, wszystko co jest warte wspominania i utrwalenia. Wgrywajcie skany zdjęć.
Ja ze swojej strony mam już całkiem sympatyczny materiał, jeżeli ten temat trafi na zainteresowanie, też będę co jakiś czas coś dodawać.

Rozpoczynam przepięknym zdjęciem, które nazwę "Żar kiedyś". Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Pana L.Wojtasiewicza.
Niestety nie wiem, w którym powstało roku.




Poniżej cytat z książki Adama Skarbińskiego "Dzieje lotnictwa na Podbeskidziu 1932-2000".

Żar - Góra leżąca w środku Beskidu Małego w odległości 28 km szosą od Białej o wysokości 761 m n.p.m. jest położona nad sztucznym Jeziorem Międzybrodzkim ( budowa w latach 1928-1937 ) zamkniętym zaporą na rzece Sole w Porąbce ( budowa 1914-1936 ), oddanej do użytku w 1937 roku. Wierzchołek góry jest płaski, o nieznacznym nachyleniu, opadającym z zachodu na wschód, posiada wydłużony, kopulasty kształt. Południowy stok jest znacznie łagodniejszy od północnego z położonym od dołu zboczem o nachyleniu około 2-5 %. Wysokość względna szczytu wynosiła około 410 m w stosunku do środka lądowiska położonego na wysokości ok. 350 m n.p.m.. Różnica wysokości była istotna dla startujących ze szczytu pilotów, szczególnie w warunkach bezwietrznych wznoszeń termicznych.
Bardzo korzystne było też położenie Żaru w stosunku do otaczających zboczy. Odległości szczytu od nich były zbliżone do optymalnych, nie powodowały zakłóceń w powstawaniu prądów zboczowych, w równocześnie umożliwiały przeskoki ze zbocza na zbocze.”

pozdrawiam i zapraszam
- Agi

Edytowany przez: Agi, w: 2009/01/27 14:52

Pozwolę sobie przenieść w to miejsce opis niesamowitego zdarzenia, które opisał Pulsar:

Start, ktorego sie nie zapomina.

Sa wczesne lata osiemdziesiąte jestem swieżo wyszkolonym pilotem lotniowym .Latam już z Żaru jestem dumny z tego faktu mam już zaliczone 3 loty hi hi jest lipiec kolejny weekend spędzam na Zarze jest kolo godz. 16 -stej zostaje nas trzech,młodych pilotów.Stara wiara juz poleciała.Rozkładamy się bardzo szybko ponieważ z północnej strony Żaru ,od Wadowic zbliża się burza.Wychodzimy po kolei na start i...konsternacja.Od Żywca w kierunku Żaru zbliża również front burzowy.Żar został "wzięty w kleszcze " frontów burzowych.Stoimy i naradzamy się.Nie wiemy,co robić.Rezygnujemy...Na szczycie nagle zjawia się nasz instruktor,który nakazuje przygotować się do startu.Startuję jako trzeci.Wiatr bardzo się wzmaga.Pierwszy start nieudany,cyrkiel...leżę w krzakach :roll Instruktor pogania mnie do ponownego startu.Nad szczytem Żaru jest już front burzowy ,twierdząc:"Leć ,lotnisko jeszcze widoczne!" Startuję.Po starcie natychmiast zostaję wessany w chmurę burzową,dostaję potężnego kopa do góry,wyrywa mi sterownicę z ręki,nie potrafię jej dosięgnąć.Mimo to czuję,że z ogromną prędkości wznoszę się do góry.Nie wiem gdzie jestem ,na jakiej wysokości,biją pioruny ,jest zupełnie ciemno.Udaje mi się dosięgnąć sterownicy,by ściągnąć ją na siebie i spróbować obniżyć lot.Manewr okazał się bezcelowym,sterownica wygięła się i opadam z sił.Wicher targa mną jak kukiełką.Jestem zrezygnowany i w duchu żegnam się z żoną i córką.Deszcz leje ,pioruny biją.Zdaję sobie sprawę w co się władowałem.Nie wiem,jak długo jestem w powietrzu.W pewnej chwili zauważam prześwit w chmurach,potężny rotor wyrzuca mnie z chmury.Gdzieś na wysokości tysiąca metrów odsłania się lotnisko.Do dziś nie wiem,w jaki sposób udało mi się wylądować.Dwaj pozostali lotniarze(w tym jedna koleżanka) również wylądowali.
Taką oto przygodę przeżyłem podczas czwartego lotu z Żaru.
Ciekawostka dla młodych pilotów : w owych czasach latało się bez spadochronów. :eek Ówczesne władze lotnicze spadochrony wycofane z Aeroklubów lub wojska, komsiyjnie niszczyły,aby się nie dostały w niepowołane ręce lotniarzy,he,he.Pozdrawiam wszystkich latających i nielotów!

Dodane przez Mesiek:

Pulsar. Przepraszam ale "wyrwało mnie z butów"!!
To był jakiś chyba... nie wiem...obłęd instruktora ?
Co rzekł gdy wylądowałeś?
Powiedz tylko co było dalej. Zniechęciło Cię to czy nadal kontynuowałeś swoją przygodę z lotniarstwem ?
Takie zdarzenie z takim nalotem myślę że średnio zachęcające było
Pozdrawiam.

Dodane przez Alex:

...coś niesamowitego, ja bym chyba skonał ze strachu w czasie takiego lotu...

Dodane przez pulsar:

Odpowiadam.W tych czasach instruktorzy wiedzieli bardzo mało na temat latania,bo i skąd mieli wiedzieć ,skoro byliśmy odcięci całkowicie od świata zachodniego.Sporadycznie docierały do nas informacje i na tych bazowaliśmy.Kurs instruktorski trwał 3 dni ,z czego 2 dni spędzało się na rozmowach i dyskusjach.Nie było żadnych przepisów,konspektów,instrukcji.Wiedza na temat latania na lotniach była szczątkowa.Wszyscy zdobywaliśmy wiedzę w praktyce,łącznie z instruktorami,czyniąc po drodze wiele błędów.Zdarzały się wypadki,również śmiertelne.Były również utonięcia.Wielu kolegów miało doświadczenia z latania na szybowcach ,samolotach,samolotach odrzutowych i stąd czerpaliśmy wiedzę.Na ten temat literatura była dostępna.Co dotyczy instruktora,to zapewne nie zdawał sobie w ogóle sprawy,skazując trzech kolegów w zasadzie na pewną śmierć.Po 2o - stu latach dopiero przeprosił mnie.Wcześniej sprawę bagatelizował.
Alex,piszesz ,ze "skonałbyś ze strachu",a jak myślisz co działo się w mojej głowie,kiedy zorientowałem się w co mnie władował instruktor,któremu zaufałem?To nie był lot,to było koziołkowanie,wznoszenie się w pionie i opadanie głową w dół.Uderzenia były tak silne,że byłem cały poobijany,udało mi się raz uchwycić sterownicę,próbowałem przyciągnąć ją na siebie w wiadomym celu ale szarpnięcia były tak mocne,ze myślałem iż mam powyrywane ręce z barku...Walka z tym żywiołem zdała się na nic.Leciałem na starej lotni Suun,która była bardzo wyeksploatowana ale miała bardzo masywną konstrukcję,rury główne 50,węzły z mosiądzu,linki 4,5 mm. Była bardzo ciężka ,że ledwo ją udżwignąłem i myślę ,że dlatego nie rozpadła się w powietrzu.Nie wiem ,jak wylądowałem.Lotnia zachowywała się dziwnie.Lądowałem jak na spadochronie,lotnia spadochronowała w pionie.Z własnego doświadczenia wiedziałem,że jeżeli nie zacznę znowu latać natychmiast uraz psychiczny spowoduje zablokowanie i strach przed ponownym startem.Wystartowałem po mc.stres był tak duży,że przeciągnąłem na starcie na północ i siedziałem na drzewach.Każdy z nas,latających miał wiele przygód ,ktore w miarę upływu czasu opiszę.LATANIE JEST PIĘKNE!!!Pozdrawiam,pulsar.

pozdrawiam
Agi

Edytowany przez: Agi, w: 2009/02/10 13:40

Przenoszę również wstawione niedawno przez Piotrolota slajdy:

Czy ktos z Was pamieta Meting Lotniowy na Zarze z 1978 roku. Moze ktos tu sie rozpozna na moich przezroczach .

Edytowany przez: Agi, w: 2009/01/21 20:52

Tak,to na pewno jest na Żarze.Mam to foto w domu.Byłem jednym z organizatorów Mistrzostw Śląska,organizowane przez Sekję lotnicwa Aeroklubu Śląskiego,oczywiście przy pomocy kolegów z innych sekcji.Ponieważ dokumentację Śląskiej Sekcji Lotniowej zdałem,kiedy przestałem przewodniczyć sekcji,dlatego trudno mi powiedziedzieć ,ktory to byl dokladnie rok.Z lotniarskim pozdrowieniem.

Chodziło o pierwsze zdjęcie.

A ja w sprawie ostatniego zdjęcia .
To nie z Żaru
Kto zgadnie skąd to zdjęcie zostało wykonane ?

jaaaaa wiem jaaaa jaaa.

to naprzeciwko zaru ta gorka, magorka sie to nazywa?

Chyba przesadzilem z data Meetingu Lotniowego. Sprawdzilem poraz drugi w mojej szybowcowej ksiazce lotow . Wpis uprawniajacy do lotow gorskich po treningu na Bocianie z instruktorem Kosmowskim potwierdzil mi Szef Wyszkolenia instr. Lukanko w 1979. Wiec Meeting Lotniowy odbyl sie w [color]Pazdzierniku 1979 roku !


Edytowany przez: piotrolot, w: 2009/01/22 23:42

Moze fota nie pasuje tematycznie ale wazna jest na niej lotnia Pilota Lotniowego ktory w pare dni potem zginol na Zarze . Byl to super sympatyczny mlody czlowiek ,ktory prosil nas o przekazanie wiadomosci jak latac na termice i jek na nia przejsc . Pamietam ,ze dawalismy z siebie wszystko . Tego tragicznego dnia poszedlem piechota przez Magure do Bielska - Bialej aby odwiedzic kuzyna. Po powrocie przezylem szok na wiadomosc ,ze Pilot Lotniowy zginol bo wpadl w linie wysokiego napiecia . Zna moze ktos ta historie z tego roku na krotko przed Meetingiem ?????
W Pazdzierniku Hotel na ladowisku stal jeszcze w stanie surowaym .Mieszkalismy w hotelu robotniczym pracownikow elektrowni przy jeziorze. W Puchaczu - malolot !


Edytowany przez: piotrolot, w: 2009/01/22 23:39

Edytowany przez: piotrolot, w: 2009/01/22 23:44

Edytowany przez: piotrolot, w: 2009/01/23 16:54