Docent dr inż. Jerzy Wolf urodził się w 1926 r. Był specjalistą w dziedzinie aerodynamiki oraz konstrukcji lotni i motolotni.

Uzyskał dyplom magistra inżyniera na Politechnice Łódzkiej (na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów) w 1951 r. Pracę w Instytucie Lotnictwa rozpoczął w 1951 r., początkowo w Dziale Silników. Opracował konstrukcję tłumika hamowni silników odrzutowych. Pracę doktorską pt. Przeponowe wymienniki równoległo-prądowe obronił w 1962 r. na Politechnice Warszawskiej. Pracował również w dziedzinie agrolotnictwa- badań na ruchomym stanowisku (samochód z zabudowanym wiotkim skrzydłem) wpływu wirów na wyrzut granulatów i oprysku upraw. W latach 1973-1985 był kierownikiem Zakładu Prognozowania w Instytucie. W latach 1987-1990 był kierownikiem Pracowni Miękkopłatów w Zakładzie Badań w Locie. W 1990 przeszedł na emeryturę. 

Jego pasją były lotnie i motolotnie. Brał udział w konferencjach międzynarodowych na ich temat. W latach 1970-tych prowadził w Instytucie Lotnictwa badania na temat miękkopłatów (płat Rogallo). Stworzył on w owym czasie pionierską koncepcję tzw. sprężystego skrzydła. Wyniki tych prac wykorzystane zostały, między innymi przy budowie lotni Z-75 "Spring Wing". W 1973 r. postanowił wypróbować sprężyste skrzydło jako napęd do żaglówki. Wykorzystał w tym celu kadłub od Cadeta ze skróconym masztem, na którego topie przymocowane było skrzydło. Łódź przechodziła próby na Zalewie Zegrzyńskim. Brak informacji o ich przebiegu. Konstruktor wkrótce zrezygnował z dalszego rozwijania pomysłu. W dniu 05.10.1974 r. otrzymał patent nr 71138 na "Skrzydło o napiętej obwodowo sprężystej powłoce", natomiast 20.02.1975 r. patent nr 75433 na "Skrzydło sprężyste".

W końcu lat 1970-tych powstały lotnie Z-75-7, Z-77 i Z-79. Na tej ostatniej konstruktor wystąpił na Lotniowych Mistrzostwach Świata (St. Hilare du Touvet k. Grenoble, 29.07- 12.08.1979 r.). Był również konstruktorem lotni przemysłowej Zeta-80 (Z-80) (ok. 1982 r.). Konstruował lotnie oraz motolotnie o oryginalnej konstrukcji, tzw. wychyłopłaty, sterowane za pomocą konwencjonalnych sterownic z kabiny pilota, m.in. motolotnie ZEM-92 i ZEM-93, ZEM-94, ZEM-3. Sam je badał w powietrzu. Podczas badań miał kilka wypadków, które nie zrażały go jednak i ciągle ponawiał próby. Na początku lat 2000-nych zaprojektował czteromiejscową motolotnię ze skrzydłem Witolda Kasprzyka, która nie doczekała się realizacji. Ostatnia próba motolotni ZEM-3, przeprowadzona 26.07.2004 r., skończyła się tragicznie. Sprzęt został całkowicie zniszczony, a ranny pilot zabrany został do szpitala, gdzie na skutek odniesionych obrażeń- zmarł.

Konstrukcje:
Z-75 "Spring Wing", ok. 1976, lotnia.
Z-75-7, ok. 1977, lotnia.
Z-77, ok. 1978, lotnia.
Z-79, ok. 1979, lotnia.
Z-80 (Zeta-80), 1982, lotnia wyczynowa.
ZEM-92, 1992, motolotnia.
ZEM-93, 1993, motolotnia.
ZEM-94 "Mozeta", ok. 1993, motolotnia.
ZEM-3, początek lat 2000-nych (?), motolotnia.
Wolf– projekt motolotni czteromiejscowej, początek lat 2000-nych, projekt motolotni.

źródło: www.samolotypolskie.pl