TEMAT: ['] Zdzisław Sznapka

Znaliśmy się od początku. Jadąc na Nosal wraz ze Zbyszkiem Zalewskim i Zygmuntem Koniecznym obowiązkowo wpadaliśmy do niego. Ktoś z nas odbierał albo zamawiał u niego nową lotnię. Na Kanionach wyszkoliłem sporo chłopaków. Pamiętam kurs w Jeżowie i zawody na Ślęży jak podchodził do lądowania a jego lotnia błyszczała w słońcu. A tak niedawno na Żarze piliśmy wspólne zdrowie. To tak na gorąco parę słów...
Patrz na nas czasem z góry Zdzichu...

Dasiu:

...Pamiętam kurs w Jeżowie i zawody na Ślęży jak podchodził do lądowania a jego lotnia błyszczała w słońcu...

Na zdjęciu:
Ślęża, kwiecień 1979.
Lot instr.- egzaminacyjny, połączony z zawodami.
Startuje Sznapka Zdzisław.
foto: Sznapka Zdzisław

Wielka strata. Ile razy przyjeżdżałem na górą Żar, to zawsze go widziałem na górze i zawsze zamienialiśmy ze sobą kilka słów. Zawsze był miły i uśmiechnięty i takim pozostanie w mojej pamięci na zawsze.
Cześć Jego Pamięci

Bedzie mi go brakowalo tam na szczycie, gdy kiedys znowu odwiedze Zar.
Pilot Kaniona.

Kiedy pojawilem sie na Zarze w 1981 po raz pierwszy, spotkalem wielu pilotow ktorzy byli bardziej lub mniej otwarci. Zdzichu nalezal do tych pierwszych. Kazdy weekend bylismy razem na Zarze bez wzgledu na pogode. Jedynie w zimie te zjazdy na Zar byly troche rzadsze, ale jesli dalo sie wyjechac na gore to Zdzichu zawsze sie zjawil. Tak bylo do czasu kiedy wyjechalem z Polski. W czasie dziesiatek spedzonych razem godzin wyciagalismy od Zdzicha kazda informacje na temat latania czy sprzetu. To byly czasy kiedy nie bylo w Polsce zadnych publikacji na ten temat oprocz tych przemyconych ze “zgnilego zachodu”. Zdzichu byl dla nas takim chodzacym szybkodostepnym polskojezycznym podrecznikiem.

Pamietam, ze kazdy wyjazd za poludniowa granice (Wegry, Czechy pozniej Monte Grappa) byl poprzedzony najazdem Zdzicha w Skoczowie. Tak fajnie u niego sie siedzialo ze niejeden raz wyjezdzalismy o kilkanascie godzin pozniej niz to bylo zaplanowane. Jego dom byl taka lotnarska przystania.

Najwiekszym skarbem jaki Zdzichu posiadal byl zmysl konstruktorski. Zabral sie za budowanie lotni juz w latach 70tych i robil to bardzo solidnie a przy tym super estetycznie. Zdzichu nie lubil “fuszerki”.Ci starsi piloci pamietaja jakim wyczynem bylo zdobycie liniki stalowej, blachy nierdzewnej, rury duraluminiowej czy zwyklej sruby wysokowytrzymalosciowej w latach “swietnosci" komuny. Na Zdzicha mozna bylo zawsze liczyc jesli chodzi o sprzet. On zawsze mial czesci jakie nam byly potrzebne. Bez niego nie byloby wtedy takiego latania jakie bylo byl po prostu naszym zapleczem technicznym.

Bodajze w roku 1982 lub 1983 Zdzichu zbudowal pierwsza lotnie w Polsce z plywajacym dzwigarem jeszcze na folii o nazwie Kanion ECCO. Musze przypomniec mlodszym pilotom ze to byl okres w swiatowym lotniarstwie kiedy bylo bardzo duzo smiertelnych wypadkow na zle skonstruowanych lotniach wlasnie z plywajacym dzwigarem (b. latwo mozna bylo zrobic blad konstrukcyjny). Rysiek Zamarlo polecial rano na niej pierwszy raz z Zaru by ja “oblatac” a ja mialem takie szczescie ze zalapalem sie po Rysku na drugi oblot. Nie zapomne tego lotu do konca zycia. Przed startem mialem niesamowita treme ze wzgledu na wielka niewiadoma jak to skrzydlo bedzie latac czy dam sobie rade i czy sie nie “ubije”. Ale kiedy uslyszalem od Zdzicha to jego sakramentalne “masz dobrze”, ryszylem w wielka niewiadoma co sie wydarzy. Milony pytan w glowie pomieszane z adrenalina; jak lotnia bedzie reagowala czy aby ja nie przesteruje, rozbujam a moze bedzie toporna powolna w reakcjach. Okazalo sie ze z kazda sekunda lotu zaczalem byc spokojniejszy bo lotnia reagowala poprawnie. Po wejsciu na zagiel zaczalem widziec ze ta lotnia steruje sie jak zadna z dotychczasowych na ktorych latalem. Sily na sterownicy prawie zadne, niesamowicie zwrotna a przy tym stateczna w zakretach – ta lotnia sama lata! Bawilem sie nia przez nastepna godzine nad zbiornikiem.
Wtedy dotarlo do mnie kim jest Zdzichu.


Ponizej zdjecia nadeslane przez Andrzeja (AWL)

Nasze wspolne zawody w Jesenikach.



Zdzichu z Andrzejem

(zdjecie usuniete 20.04.14)

Witam.

Kiedy odchodzi wielki człowiek a ,takim był nie wątpliwie Zdzisiu to w sercu pozostaje wielki żal.

Zdzisia poznałem na Żarze w 1978r. i tak jakoś nasze losy się splotły,ze z sobą współpracowaliśmy przez wiele długich lat.

Niebywale spokojna osoba,nigdy nie podnosił głosu,nawet w sytuacjach ekstremalnych a,takich nam wiadomo nie brakuje w naszej

działalności lotniczej. Człowiek,który w środowisku lotniarskim w Polsce i ówczesnej i Czechosłowacji posiadał wielki mir. To między innymi

Zdzichu nawiązał współpracę z lotniarzami z za południowej granicy.którzy czasem tak licznie odwiedzali Żar ,ze internat nie mógł

wszystkich pomieścić z szczególnie,ze często przyjeżdzali z rodzinami a ja rwałem sobie włosy z głowy. Zawsze w swoich progach

miło witał gościa, a dzwi u Zdzicha się nie zamykały bo do jego warsztatu i wiedzy ciągnęła cała lotniarska Polska. Każdy z nas

wiedział,ze Zdzichu nie odmówi pomocy i rady. Nie przypominam sobie,żeby Zdzisiu kiedykolwiek nawalił, albo się wyłgał od pracy

na rzecz sekcji. Człowiek o niebywałej chęci do pracy ciągle coś wymyślał ulepszał pracował bez przerwy stąd piloci sekcji zaczęli

odnosić sukcesy, bo mieli całą gamę jego nowoczesnych skrzydeł. Pamiętam ,jak się denerwował kiedy oddawał nam swoję nowe

dziecko do oblotu jak się cieszył ,ze nowa konstrukcja się sprawdziła. Ci koledzy którzy zamawiali sprzęt u Zdzicha zawsze odbierali

go wykonany poprawnie technicznie . Tak samo było kiedy wytwarzał motolotnie.

Przykro mi pisać o Zdzichu już w czasie przeszłym.Na koniec Zdzichu,może to do ciebie dojdzie chcę ci podziękować za te lata

współpracy za te lata sukcesów śląskiej sekcji i całego polskiego lotniarstwa do którego tak walnie się przyczyniłeś.ODPOCZYWAJ W

SPOKOJU . PULSAR

Cześć jego pamięci!

Dzięki takim ludziom jak Zdzichu mieliśmy kiedyś tak liczną grupę lotniarzy w Polsce. Produkował lotnie, latał i zachęcał do latania. Był przy tym niesłychanie skromny.
Wielka strata.

Pożegnanie Zdzisława Sznapki


foto: Pulsar


foto: Pulsar


foto: Pulsar

Bardzo smutna wiadomość. Zdzichu zawsze będzie w mojej pamięci. Znaliśmy się w zasadzie tylko z widzenia, krótkich spotkań na Żarze, na lotnisku w Aleksandrowicach, ale to zawsze był kontakt jakbyśmy znali się od dawna. Żal, że już nie nacieszymy się jego obecnością...