Aeroklub Polski reprezentowało na tych mistrzostwach pięciu zawodników. Tomasz Chudoment (Aeros Combat), Łukasz Jezierski (Aeros Discus), Jacek Pawlus (Aeros Combat), Dariusz Perenc (Icaro Laminar), Jan Żak (Aeros Combat). Część polskiego zespołu przyjechała do Grefienburga kilka dni wcześniej, aby przeprowadzić trening przed zawodami. Jadnak deszczowa pogoda uniemożliwiła wykonanie choćby jednego lotu.
Podczas ceremonii otwarcia Mistrzostw (niedziela 8.06.2008) już zaczął padać deszcz. I tak już zoostało przez większość dni.
Pierwszego dnia zawodów konkurencja nie odbyła się z powodu niepogody. Niskie chmury uniemożliwiły bezpieczne rozegranie konkurencji. Zezwolono jedynie na indywidualne zloty do lądowiska.
W drugim dniu zawodów pogoda się poprawiła i doszło do rozegrania konkurencji na dystansie 105 km. Jednak rozwój chmur burzowych w rejonie rozgrywania zawodów skłonił organizatorów do przerwania konkurencji w trakcie jej trwania. Część pilotów zdołała dolecieć do mety przed momentem przerwania konkurencji. Prawdziwym pechowcem okazał się Dariusz Perenc, który dolecial do mety, ale zaliczono mu "tylko" 90 km, czyli odległość którą przebył do momentu przerwania konkurencji.
Po pierwszej konkurencji pozycje polskich zawodników wyglądały następująco: Dariusz Perenc 47 miejsce, Łukasz Jezierski 79 miejsce, Jacek Pawlus 93 miejsce, Tomasz Chudoment 97 miejsce, Jan Żak 98 miejsce.
Kolejny dzień (środa, 11.06.2008) przyniósł znów odwołanie konkurencji z powodu zagrożenia burzowego. Następny dzień był jeszcze gorszy. Nie było nadziei na rozegranie konkurencji z powodu intensywnie padającego dzeszczu. I tak też było w piątek (13.06.2008). Pewne nadzieje budziła prognoza pogody na sobotę. Jednak i w sobote pogoda nie nadawała się do rozegrania konkurencji.
Wreszcie w niedzielę (15.06.2008) otwarto drugą konkurenję na dystansie 101 km. W tej konkurencji zastosowano nowo opracowaną zasadę, tzw. limit wysokości wchodzenia w cylinder startowy. W ten sposób starano się wyeliminować przypadki przekraczania cylindra startowego w chmurach, lub tuż pod podstawą chmur. Jednak i ta regulacja w praktyce okazała się być niedoskonała. Powodowała bowiem skoncentrowanie dużej liczby pilotów na stosunkowo niskiej wysokości nad zboczmi górskimi i na ograniczonym obszarze. Krótko po momencie startu powietrznego wydarzyła się tragedia. Pilot szwajcarski Richi Meier wpadł w koziołkowanie na niskiej wysokości nad gruntem. Spadochoron ratunkowy nie zdążył się otworzyć i w wyniku zderzenia z ziemią pilot poniósł śmierć.
W drugiej konkurencji Polacy zajęli następujące miejsca: Jacek Pawlus 68 miejsce, Łukasz Jezierski 72 miejsce, Dariusz Perenc 76 miejse ( został ukarany za zbyt wysokie wejście w cylinder startowy), Jan Żak 81 miejsce, Tomasz Chudoment 85 miejsce.
W poniedziałek (16.06.2008) organizatorzy nie otworzyli konkurencji z powodu śmiertelnego wypadku w poprzednim dniu, ale i pogoda nie nadawała się do latania.
We wtorek (17.06.2008) odbyła się konferencja zorganizowana i prowadzona przez Denisa Pagen\'a na temat wpływu regulacji geometrii skrzydła na bezpieczeństwo wykonywania lotów. Wcześniej Denis Pagen zainicjował i przeprowadzał na startowisku i lądowisku pomiary kątów ustawienia ścinów (pałki, podtrzymki, sprogs) w lotniach bezsłupkowych. Okazało się, że wielu pilotów nie zdaje sobie nawet sprawy jak niebezpiecznie nisko mają te elementy ustawione w swoich lotniach. Wyniki tych pomiarów Denis Pagen przedstawił na konferencji. Po omówienu tematu rozpoczęła się duskusja. Na zakończenie Denis Pagen podkreślił konieczność prowadzenia dalszych badań tych zagadnień (pitch stability). Pomiary wykazały, ze Richi Meier miał ściny w swojej lotni ustawione wyjątkowo nisko. Z dużym prawdopodobieństwem to było powodem wpadnięcia jego lotni w koziołkowanie (tumbling). Tego dnia nie odbyła się konkurencja - oczywiście z powodu złej pogody. Po południu koledzy pożegnali Richi Meier\'a, którego ciało było wystawione w kaplicy w miejscowości Berg im Drautal. Natomiast w kościele w Greifenburgu odbyła się wieczorem msza w intencji Richi Meier\'a. Szwajcarski zespół podjął decyzję o wycofaniu się z zawodów.
Środa (18.06.2008) zapowiadała się obiecująco. Ale niskie chmury zakrywające dolinę nie chciały się podnieść i w końcu konkurencję odwołano. Ale wielu pilotów wykorzystało okazję do latania treningowego.
Czwartek (19.06.2008) przyniósł wreszczie poprawę pogody umożliwiającą rozegranie konkurencji trzeciej. Tym razzem ustawiono trasę o długości 154 km. Jacek Pawlus (48 miejsce) i Tomasz Chudoment (62 miejsce) dolecieli do mety. Dariusz Perenc zajął 71 miejsce, Łukasz Jezierski 82 miejsce, Jan Żak 88 miejsce. Wyniki tej konkurencji przyniosły przetasowania w polskiej ekipie.I tak po trzech konkurencjach Dariusz Perenc zajął 66 miejsce( 923 pkt.), Jacek Pawlus 75 miejsce (773 pkt.), Łukasz Jezierski 84 miejsce (547 pkt.), Tomasz Chudoment 86 miejce (537 pkt.) i Jan Żak 98 miejsce (222 pkt.).
W piątek (20.06.2008) pogoda pozwoliła na rozpoczęcie czwartej konkurencji. Ustawiono trasę o długości 96 km nie ustalając limitu wysokości wchodzenia w cylinder startowy. Po starcie części zawodników pogoda zaczęła się szybko pogarszać (rozwój chmur burzowych) i organizatorzy podjęli decyzję o przerwaniu konkurencji.
W sobotę (21.06.2008) Mistrzostwa Europy zostały zamknięte. Mistrzem Europy został Włoch Elio Cataldi (Moyes Litespeed RS4) zdobywając 2885 punktów. Pierwszym wicemistrzem został Austriak Thomas Weissenberger (2835 pkt., Moyes Litespeed RS4), drugim wicemistrzem został Austriak Michael Friesenbichler (2751pkt., Moyes Litespeed RS3.5). Drużynowo zwyciężyli Włosi zdobywając 8305 pkt., przed Austriakami (8163pkt.) i Niemcami (7168pkt.). Polacy zajęli 14-te miejsce z ilością 2514 pkt. W zawodach brało udział 98 pilotów i 21 zespołów narodowych. Niektóre w składzie jednoosobowym (Litwa, Szwecja).
Lotniowe Mistrzostwa Europy 2008 upłynęły w bardzo przyjacielskiej atmosferze. Obyło się bez protestów dotyczących zawodników. Natomiast wiele zastrzeżeń mieli zawodnicy do sposobu ustalania wysokości wchodzenia w cylinder startowy. Komisja Sędziowska określała tę wysokość z zapisu GPS, podczas gdy zawodnicy określali wysokość w locie na podstawie wysokości barometrycznej. To powodowało liczne rozbieżności i w następstwie tego protesty.
W polskim zespole panowała bardzo dobra współpraca. Rozwiązanie polegające na pełnieniu obowiązków teamleadera przez jednego z zawodników w pełni zdało egzamin, co w oczywisty sposób zmniejszyło koszty. Zawiodła jedynie pogoda, która w tamtym rejonie w czerwcu jest zazwyczaj idealna. Trzy dni lotne to, jak na dwa tygodnie zawodów, stanowczo za mało.
Łukasz Jezierski.
