TEMAT: Latanie zawodnicze

W Polsce jest bardzo mało pilotów, którzy mają zawodnicze doświadczenie.
Nie mamy kadry, reprezentacji. Także funduszy na takie latanie.
Ale może wreszcie znajdą się piloci, którym takie zawodnicze latanie się spodoba.
I spróbują swoich sił w zawodach.
Trochę podstawowych wiadomości o tym lataniu znajdziecie na na mojej stronie.
Na zachętę, szczególnie dla młodych pilotów, zamieściłem także na mojej stronie film z mojego lotu w jednej z konkurencji Mistrzostw Świata Seniorów w 2013 roku w Belluno (I), czyli tzw. "Grabsteinliga".
Przedstawia on nie całe pierwsze 3/4 godziny lotu.
Specjalnie zostawiłem film prawie jak był, nie obcinałem za dużo i nie montowałem poszczególnych scen,
aby oddać ten nastrój lotu w zawodach. To skupienie jakie panuje podczas pokonywania trasy, walkę o zdobycie wysokości.
Taktykę, kiedy i ile kręcić w noszeniu. Prędkość na przeskokach.
Obserwacje konkurencji.
Myślę, że widać to i można to wyczuć z tej perspektywy, kamery zamocowanej na końcu kila mojego Atosa VC.

Nie zapomnij się podczepić! TU: lotnie-vega.24tm.pl/?page_id=4481

Chcąc nie chcąc obrabiając film obejrzałem go chyba z dziesięć razy!
Dopiero teraz zacząłem wyłapywać pewne fakty. I za każdym razem coś nowego.
Dało mi to trochę do myślenia, bo do tej pory był to dla mnie normalny lot. Jeden z wielu.
Nic specjalnego. Ale kiedy tych spostrzeżeń i przemyśleń było coraz więcej, zacząłem analizować moją taktykę przelotową,
jaką obrałem do tego lotu. I uświadomiłem sobie, że taka analiza to fajna rzecz!
Więc artykuł powiększył się trochę.

Serwus Pawel @ , popatrzylem na ta sciane i Twoj lot . W obrebie punktu zwrotnego miales nie wiele pol awaryjnych . Znalezienie sie w tym miejscu bylo ryzykiem. Uwazam , ze najpierw potrzebny jest na przelot Mentalny Trening aby opuscic swoja Strefe Komfortowa a potem Taktyka Przelotowa . Powiadam sobie Tak - wybieram sie na nieznana wycieczke - Pragne tego i tak mi dopomoz Bog . Gory to nie rybolowie . Miales Cel i byles zdopingowany przez Konkurencje , aby go osiagnac . Pewne rzeczy weszly Ci juz w krew . O taktyce zaczeles sie juz zastanawiac po fakcie . Czasami rady miejscowych Pilotow ratuja skore . Osobiscie zdopingowaly mnie na te wycieczki Race- kopciuchy pozwalajace przymierzyc sie do kazdego pola .

Po pierwsze cały czas byłem na wysokości +/- 2000 m i w każdym
momencie dolatywałem nawet do oficjalnego lądowiska z zapasem ok. 1000 m.
Po drugie, popatrz na tych co się szwendają w parterze, jakieś 500 m pode mną.

VEGA napisał: Dopiero teraz zacząłem wyłapywać pewne fakty. I za każdym razem coś nowego.
Dało mi to trochę do myślenia, bo do tej pory był to dla mnie normalny lot. Jeden z wielu.
Nic specjalnego. Ale kiedy tych spostrzeżeń i przemyśleń było coraz więcej, zacząłem analizować moją taktykę przelotową,
jaką obrałem do tego lotu. I uświadomiłem sobie, że taka analiza to fajna rzecz!

Paweł, obejrzałem filmik trzy razy. Świetna robota! To bardzo wartościowy film instruktażowy, brakuje takich. Przydałoby się jeszcze więcej komentarzy, a może nawet znaczników i wartości parametrów (wznoszenie, prędkość). Wszystkie komentarze, w powietrzu i podsumowanie na ziemi są moim zdaniem bardzo pomocne, aby zrozumieć sytuację w powietrzu i proces podejmowania decyzji.
Jednocześnie mam prośbę, abyś postarał się rozwinąć dwa zagadnienia:
1. Czy w 100% zrealizowałeś swój plan? Tzn. czy zauważyłeś coś co można było w tej sytuacji jeszcze poprawić? Np. co powiesz o lataniu w chmurze, warto?
2. Co doradzisz młodym zawodnikom? Układać taktykę i plan lotu na ziemi, analizując dokładnie dane terenowe i meteo, a później konsekwentnie je realizować? Czy może tworzyć go sobie dopiero po odebraniu pierwszych bodźców w powietrzu i obserwacji poczynań innych zawodników?
Pytam, bo odniosłem wrażenie, że przyjąłeś wariant "na czuja", którego zresztą masz popartego praktyką i wynikami, ale czy rzeczywiście to wystarczy? Aby lekcja stała się kompletna, może napisz coś o przygotowaniu do takiej konkurencji. Jaką strategię mają przyjąć Ci, którzy zaczynają? To co dla Ciebie jest małą pestką, dla innych może być wyczynem nie do osiągnięcia bez zrozumienia pewnych podstawowych reguł.

Pisałem ten artykuł z nadzieją, że młodzi i rządni „krwi” piloci rzucą się na mnie z pytaniami i rozpęta się dyskusja. A tu wreszcie po kilku dniach „stary” się odezwał (nie gniewaj się).
Tak, swój plan zrealizowałem i powiedziałbym, że na więcej niż 100%. Bo byłem zaskoczony, że wszystkich „załatwiłem” na takim króciutkim odcinku. Staruszki, ktoś powie. Tak, ale jak jeden z nich jest aktualnym mistrzem Austrii (63 lata) i pokonał Ruhmera… Albo wymieniony Hans Kiefinger, reprezentant Niemiec. I można jeszcze paru wymienić.
1. Czy można było coś jeszcze poprawić. Raczej nie! Znalazłem moment, kiedy wracam(6,30’) i biorę „na celownik” Atosa, zupełnie nie potrzebnie. Bo był parę metrów wyżej? Chodzi mi o ten zły odruch, o którym wspomniałem w artykule. Byłem jeszcze w cylindrze startowym, tak że te 30 sek. nie miało znaczenia. Ale po co? Byłem już właściwie u podstawy i zdobyte 50 metrów musiałem za chwilę zbić, aby nie wejść w chmurę. Dlatego jestem taki zadowolony, że te montażowe oglądanie (do znudzenia) filmu nie poszło na marne. Latanie w chmurach jest zabronione, szczególnie w zawodach, co grozi dyskwalifikacją. Ale między chmurami nie. Uwielbiam takie latanie, ale staram się do minimum zredukować szanse na zderzenie z inną lotnią. Dlatego przegląd sytuacji i obserwacji musi być i pozostawać pod kontrolą. Chyba widać to na filmie, jak parę razy brutalnie ściągam, aby nie wejść w gęstą chmurę. Te inne, przez które przelatuję, może wyglądają groźnie, ale to tylko na filmie.

2. Co doradzić młodym zawodnikom? Wybierając się na zawody koniecznością jest wcześniejsze zapoznanie się z terenem. Czyli jeśli się tu nie latało, to trzeba przyjechać odpowiednio wcześniej i oblatać okolice. Przynajmniej okolice startu. To podstawa! W zawodach nie ma czasu na szukanie, gdzie stoją kominy. To już trzeba wiedzieć. Także od miejscowych. Wybadać możliwości lądowania w polu i wysokości pewnego dojścia do lądowiska. Ważne podczas finiszowania do mety. Zapamiętać charakterystyczne punkty, skały, szczyty, maszty itp. Daje to lepsze samopoczucie i pewność siebie, gdy wracając z trasy, nagle rozpoznajesz, gdzie jesteś. I bez patrzenia na wario wiesz co robić.
Także najbliższe waypointy należy poznać, organizator podaje je wcześniej.
Tu zacytuję Piotrolota: „Serwus Pawel @ , popatrzyłem na ta ścianę i Twój lot . W obrębie punktu zwrotnego miałeś nie wiele pól awaryjnych. Znalezienie sie w tym miejscu było ryzykiem. … Miałeś cel i byłeś zdopingowany przez konkurencje , aby go osiągnąć. Pewne rzeczy weszły Ci juz w krew.”
W obrębie punktu zwrotnego byłem akurat najbliżej oficjalnego lądowiska. Patrząc wtedy na te inne lotnie o 500 metrów niżej, to też miałem mieszane uczucia. Ale to też złudzenie. Cały ten teren miałem oblatany dzień przed zawodami. 3 godziny wałęsałem się po okolicy. Po szczytach i nad doliną. A dodatkowo, to była już chyba trzecia konkurencja.
Cytuję dalej: „O taktyce zacząłeś się już zastanawiać po fakcie.” I „Powiadam sobie Tak - wybieram się na nieznaną wycieczkę - Pragnę tego i tak mi dopomóż Bóg.” O Boże, toż Ty masz wielką wiarę! I chyba ON Ci pomaga w tych lotach (czego już doświadczyłeś). Bo takie podejście jest niedopuszczalne!
Liczyć na coś, że może się nie przydarzy? Podziwiam Cię! W dodatku po tylu „cudach”! Nie wyobrażam sobie teraz takiego lotu. Chyba bym w porty zrobił. 40 lat temu tak, latałem chyba na euforii i ON miał mnie też w opiece.
W zawodach, podczas konkurencji myśleć, czy dolecę do jakiegoś lądowiska? Już przegrałeś! W zawodach musisz wiedzieć dokładnie, gdzie są granice bezpiecznego dolotu. Minimalnych wysokości, których nie powinieneś przekraczać.

Rozwinąłem dalej temat, więc na więcej zapraszam do mnie TU: lotnie-vega.24tm.pl/?page_id=4481

Widze , ze Nie warto podarowywac ci komplementow , bo w odpowiedziach stajesz sie Nie sympatyczny. Widac , ze antychrysci - ponoc utalentowani jednak dalej rozwalaja Atosy i Sprzet lotniczy oraz lamia obojczyki na przelotach . Tak stalo sie tez z P. Achmülerem - moim Guru z Taktyki . Nie mam o czym z toba dyskutowac .

- ja rowniez podziwiam ciebie po tylu "cudach "

Piotr,

Twoj ostatni post nie ma nic wspolnego z tematem Forum w ktorym sie znalazl wiec moze go przenies prosze gdzies do watku poza lotniami zanim to zrobi Rada Forum

Pozdrawiam

Leslaw

Piotrolot, nie zamierzałem Cię obrazić ani chyba nic złego nie napisałem.
Po prostu wyraziłem moje zdanie na Twoje podejście do latania w kontekście taktyki lotu.
Ta pseudo-odpowiedź, to dopiero stek bzdur i durnoty.
Więc usunę wszystko co dotyczy Twojej osoby w tekście i proszę usuń swój post powyżej i poprzedni.
I mam nadzieję, że nie będę miał więcej "przyjemności" z Twoimi postami.

Na mojej stronie już Cię nie ma.

Witaj Pawle,

Dawno nie czytałem tak przekonującego opracowania na temat wyzwań jakie kryją się pod hasłem latanie w zawodach. Czytam sobie ostatnio opracowanie Federalnej Administracji Lotniczej FAA na temat technik zarządzania ryzykiem podczas lotu. W Twoim opracowaniu wielokrotnie pojawia się temat osobistych minimów, których nie warto przekraczać. Bardzo jestem ciekawy przykładów sytuacji na zawodach, w których się znalazłeś a w których nie chciałbyś się znaleść ponownie za żadną cenę?

Pozdrawiam,
air_viking