TEMAT: Dawnych wspomnień czar

Bezcenne te artykuły!! Krzysztof, wielkie dzięki!!

Agi ! Nie ma za co dziękować. To czysta przyjemność.

Ogólnokrajowy Zlot Lotniarzy, Jeżów Su­decki, 4- 6.06.1976 r. Skrzydlata Polska nr 30/1976.

To była piękna impreza. Nie zapomnę jej na pewno.
Choćby z tego powodu, że narobiłem się przy jej organizacji jak osioł.
Bo zrobiliśmy tę imprezę pod patronatem mojej Uczelni AWF Wrocław.
A jak widać w powyższym artykule, tylko podziękowano organizatorom.
A kto to robił...? Mieliśmy potem trochę na pieńku z red. Fedorowiczem.
Pogoda była idealna. Serce się radowało na widok tylu lotni.
Szkoda, że nie policzyłem ile było. Wiele było prototypów, które jeszcze nie były w powietrzu.
Oj działo się. Sam oblatałem, a może raczej próbowałem wiele z nich oblatać.
Choć było to życiowo niebezpieczne. Ze stalowych rur, z rur PVC...
I największa, z Białegostoku o powierzchni ok. 80 m kw. Bo jak właściciele tłumaczyli,
wszyscy mają po ok. 120 kg wagi i tak wyszło im z obliczeń.
Tej nie oblatywałem, nie udało mi się jej podnieść!


Tu też próbowałem już latać na leżąco.

Ogólnopolskie Zawody Lotniowe Ślęża'79. Skrzydlata Polska nr 23/1979.

Podpis zdjęcia brzmi: W pięknej scenerii przyrody Paweł Wierzbowski startuje na lotni "Seagull-3". Tego niedzielnego dnia długo jeszcze trwały loty w gościnnym Jeżowie Sudeckim. Skrzydlata Polska nr 25/1976.

Super, nawet nie wiedziałem, że takie zdjęcia były w Skrzydlatej.
To była moja pierwsza lotnia.
Ponieważ nie miałem maszyny do szycia, to najpierw zrobiłem pokrycie do niej
z cieniutkiej folii i zgrzewałem ją żelazkiem. I uczyłem się latać (1975).
Kiedy podskakując z górki po wysadzonym bunkrze we Wrocławiu podmuch
przewrócił mnie na plecy na dziką różę, pokrycie zostało na krzaku.
I przez zimę szyłem to kolorowe pokrycie z ortalionu płaszczowego ręcznie!

Lotniowe Mistrzostwa Świata w ST. Hilare du Touvet k. Grenoble, 29.07- 12.08.1979 r. Skrzydlata Polska nr 48/1979.

V Międzynarodowe Zawody Lotniowe, Zakopane 8- 9.04.1978 r. (Źródło: Skrzydlata Polska nr 19/1978).

Nie wiem jak Włodek (Wladimir) to robił, ale zawsze coś wymodził.
Czy to była jego zasługa, ale po zawodach z gazety dowiedzieliśmy się
o jego "zwycięstwie" na długotrwałość lotu. Choć na zawodach był drugi.
Najśmieszniejsze, że maksymalna ilość punktów to 50, a on jakoś miał 50,5 punktu!
Żartowaliśmy, ze chyba zbajerował dziewczynę od zapisywania punktacji.

Same wielkie nazwiska polskiego lotniarstwa. (Źródło: Skrzydlata Polska nr 51-52/1980).