TEMAT: autoholowanie

Zanim zaczniesz się brać za takie pomysły polataj trochę, zrób zloty, polataj na żaglu i pokręć się w różnych kominach. Później holuj się za wyciągarką i motolotnią. Jak skończysz to wróć do tematu i przemyśl sprawę ponownie.

Piszę tak bo wydaje mi się, że porównujesz sytuacje, które znasz tylko teoretycznie. Może się mylę? Piszesz o prędkości minimalnej... Sterowałeś lotnią przy tej prędkości? Reakcje na impulsy są bardzo opóźnione. Hol dodatkowo komplikue sprawę bo cały układ sił pracuje inaczej. Nie jestem teoretykiem więc nie będę rysował schematów.

Według mnie na lotni jest to zbyt niebezpieczne i po prostu się nie kalkuje takie ryzyko.

Przywiazanie lotni do drzewa czy innego punktu zaczepienia przy silnym wietrze to czyste samobojstwo lub kalectwo. Mysle ze w internecie znajdziesz wystarczajaca duzo argumentow zeby tego nie robic. Taka forma holu to jak rosyjska ruletka i nie warto podpierac sie argumentami z fizyki bo w teorii to zawsze troche inaczej wyglada niz w praktyce.


Leslaw

Oczywiście że teoretycznie ledwie parę zlotów mam za sobą, oczywiście że tego nie spróbuję bez bagażu odpowiedniego doświadczenia lub wcale, mam jednak przeczucie graniczące z pewnością że ktoś z was tego już próbował i może się wypowie dlaczego to aż tak niebezpieczne. Z teoretycznego punktu widzenia nie ma przecież różnicy czy ciągnie mnie wyciągarka czy wiatr jest nawet lepiej bo linka się nie skraca. A może założenie stałego wiatru jest w Polskich warunkach sporym nadużyciem ?

Legendarni dune-goonersi )) nie boją się latać nisko i wolno a przywalić przecież mogą w każdej chwili

pozdrawiam

Tu jest próba rosjanina na paralotni

Paralotnia autohol 900m

TomBerry,

myślę że takie coś jak poniżej by Cię usatysfakcjonowało. Potrzeba jednak kilku rąk do pracy i dobrego miejsca.



Holowanie lotni z ręki.

W latach 1986-87 roku moi koledzy skoczkowie, a późniejsi paralotniarze wykonywali wielominutowe, a nawet wielogodzinne latawcowe loty na holu za pomocą wycofanych z użycia spadochronów oporowych typu ST7 a może i SW5 na warszawskich Szczęśliwicach. Próbowałem tego i ja. W późniejszych latach, kiedy uzyskałem spore doświadczenie na paralotniach, wpadłem na podobny pomysł jak Tom Berry. Wydawało mi się, że zachowanie paralotni będzie podobnie stabilne jak okrągłego spadochronu oporowego . Myliłem się. Około 1995 roku wykonałem próbę startu latawcowego z użyciem paralotni na linie po zakotwiczeniu jej drugiego końca do ziemi przy wietrze ok. 6 - 8 m/s. Od chwili kiedy przy napiętej linie napełniłem czaszę, ona natychmiast wstała, a ja straciłem kontrolę na rozwojem wypadków. Paralotnia co prawda latała, ale z dużą prękością "holendrowała" wykonując wahnięcia o coraz większej amlitudzie i częstości. Do dzisiaj nie wiam jak udało mi się w odpowiednej chwili, będąc tuż nad ziemią zgasić czaszę i turlając się wyhamować bez obrażeń. Tom Berry - nie próbuj tego, bo lotnie także mają niewielki zapas stateczności kierunkowej.
Pzdr-
Artur.

Mam podobne doświadczenia. Jak wróciłem od śp Mietka Lenczewskiego w 1994 roku ze szkolenia paralotniowego i nie miałem jeszcze własnego sprzętu, to woziłem się "na latawca" na starej ruskiej Tałce. Spadak dawał radę ale to była siekiera.
Nasz instruktor spadochronowy nie rozumiał niestety, że jest pewna zasadnicza różnica pomiędzy paralotnią i spadochronem, i spróbował "na latawca" na DFX-ie pomimo dobrych rad kolegów. Efekt to połamane obie nogi w pierwszej próbie a moim zdaniem to było ogromne szczęście. Widząc jak chłop wali z dużą prędkością do ziemi już myślałem o najgorszym. Przeciągnął.

Pegase, znałem Mietka. Startowaliśmy kilkakrotnie razem w zawodach. Na pewno w 1992 roku w Karkonoszach. Skakałem też na jego gumie "modelarskiej" z mostu. Fajne czasy
Pzdr-
Artur.