TEMAT: Szkolenie w Mieroszowie

8/9 października, czyli piątek i sobota to po dłuższej przerwie moja kolejna wizyta w Mieroszowie. Na miejscu zjawiłem się o 10 rano zastając cały teren FlyRancha we mgle. Warunki nie nadawały się do latania ale do treningu biegu z lotnią bez odrywania się jak najbardziej. Chwilę potowarzyszyłem Wojtkowi wraz z Michałem z I etapu, który po kilkunastu takich rundkach nie wyglądał na zbyt szczęśliwego Około 11 mgła rozeszła się na tyle że zebraliśmy manatki i wraz z Wojtkiem i Krzyśkiem pojechaliśmy rurakiem w wersji triplane pod startowisko:

Andrzej wyganiał nas na rampę ale zestrachaliśmy się ipierwsze loty wykonaliśmy klasycznie już spod rampy. Wiało z południa z odchyłką ze wschodu ale termika co jakiś czas prostowała kierunek. Startuje Krzysiek na FunFexie:

Czwarty lot wykonałem już z rampy, najwięcej strachu jest stojąc na jej krawędzi, start jest łatwy, jedyne poważne zagrożenie to chyba niebezpieczeństwo spadnięcia z niej.


Skończyliśmy po 5 lotach, po tym jak odchyłka ze wschodu nasiliła się na tyle że mogło to sprawiać kłopoty, co na własnej skórze (i siwych włosach) przetestował Krzysiek, całe szczęście zakończyło się tylko na strachu po wleceniu w zawietrzną od drzew. Teraz żałuję trochę że nie zrobiliśmy po jeszcze jednym locie dla odstresowania się. 3 lotniarzy to chyba optymalna liczba do szkolenia, bo tylu wraz ze sprzętem jest w stanie za jednym zamachem zabrać rurak prawie pod sam start. Tym sposobem żaden z naszej trójki zbytnio się tego dnia nie spocił, bynajmniej nie z wysiłku fizycznego związanego z podchodzeniem. Na stoku Michał dzielnie walczył z Daną, kątem oka dwa razy zauważyłem fazę lotu.

Na sobotę wszelkie znane nam prognozy pogody oraz znaki na niebie mówiły o wschodnim kierunku wiatru, w grę wchodziły więc tylko loty holowane. Dojechało jeszcze dwóch lotniarzy i jedna lotniarka (nie wspominając o co najmniej kilkunastu paralotniarzach), ale wbrew wszelkim prawom fizyki kierunek wiatru ustabilizował się na południowo-wschodni, co zmusiło nas do przestawienia kierunku startu i całego majdanu w postaci wyciągarki i ton sprzętu oraz pilotów. Z 7 lotniarzy tylko ja i Wojtek S (Target) zostaliśmy dopuszczeni do holi, reszta siedziała i przyglądała się naszym podniebnym wyczynom, nie przejmujcie się lotniarki i lotniarze, sprawiedliwość istnieje na tym świecie, rok temu ja siedziałem na waszym miejscu, za rok albo i wcześniej przyjdzie i na was kolej. No i wreszcie nadejszła ta wiekopomna dla mnie chwila pierwszego holu:

Start był że tak powiem "brutalny", wszystko szło dobrze dopóki zamiast przepiąć się nie wypiąłem się z obydwu lin (całe szczęście mało kto zauważył że to nie tak miało być ) Zaraz za mną z tej samej liny odpalił Wojtek na Targecie:

No i po chwili znów byłem na starcie i tym razem przepięcie wyszło mi dobrze, aczkolwiek strasznie szarpałem się z lotnią i wyskrobałem się tylko na 150 metrów. CO było dalej tego nie wiem, gdyż jak to zwykle bywa "strasznie śpieszyło mi się do domu" i po wylądowaniu zebrałem się i pojechałem do domu. Wypada mi podziękować Andrzejowi i całej ekipie za miło spędzone dwa dni, może ktoś z pozostałych 6 lotniarzy dopisze jeszcze parę swoich słów.

pozdrawiam

pozdrawiam

3:55 - bohater drugiego planu Ogólnie super kompilacja dla rozważających szkolenie w mieroszowie pozdro!

Bardzo przyjemnie sie to oglada musze powiedziec. Az mialem ochote tez sie zapisac..

Witam!
Korzystając ze złej pogody zmontowałem krótki filmik przedstawiający początek I etapu szkolenia lotniowego w Mieroszowie. Przedstawia on nasze pierwsze ślizgi i pierwsze bliższe spotkania z matką ziemią. Ciekawe, co musi czuć instruktor nakazując komendy a uczeń robi co innego?
Dlatego trzeba szanować tych, którzy nas szkolą bo od siwych włosów pieniędzy im nie przybędzie,a serducho przecież mają jedno.
W każdym razie trzeba wytrwałości, posłuchu dla instruktora i respektu dla lotni co da nam w przyszłości wspaniałe wrażenia podczas lotu co sam już trochę doświadczyłem. Sam miałem na początku zgryzy ze sterowaniem lotnią ponieważ sterownica lotni była dla mnie niczym joystick w symulatorze. W końcu musiałem zrozumieć, że tym joystick\'em jestem ja co wywoływało śmiech u mojej żony gdy jeżdżąc autem zacząłem się przechylać w stronę zakrętu. No ale co się nie robi dla latania... ale moja nóżka już bolała.
Pozdrawiam wszystkich,
Piotr.