TEMAT: ... ja dziś polatałem

Teraz to Ci zazdroszczę tego mosquito!!! Piękne ujęcia i fajnie dopasowana muzyka!
Gratulacje fajnego sezonu i fajnego filmiku!.
Pozdrawiam!
M

Temperatura powietrza przy ziemi -7st.C, chłodnica przesłonięta w 2/3 i silnik elegancko nagrzany, podgrzew gaźników włączony. Powietrze gęste, więc lot poziomy przy niespełna 3500 obr/min.
Zdjęć z dzisiejszego latania jest mało, ale mój organizm reagował odmownie w chwili, gdy zdejmowałem rękawice, aby zrobić zdjęcia. Z powodu mimowolnej hiperwenylacji parowała mi szyba w kasku i niewiele widziałem. Próbowałem nad tym zapanować, ale bez skutku, chociaż czucie w palcach powracało już po kilku minutach po założeniu rękawic. Mój organizm wie lepiej ode mnie czego nie lubi:)


Widzialność milion/milion. Za późno rozpocząłem, bo było już po 13 UTC, ale gdy będzie jeszcze tej zimy takie okno pogodowe , to trzeba je wykorzystać, bo można w takich warunkach bez dużego wysiłku wykonać trasę docel-powrót co najmniej 2 x 100km.
To duże pole po prawej stronie nowej drogi Góra Kalwaria - Grójec jest czerwone od maków w czerwcu.


Zmarznięty czarny pyszczek mojej Czali-Czali.

Dzięki za podtrzymanie wątku - czyli ciepłe słowa o tak zimnym locie. Mało brakowało, a ja oderwałbym się dzień przed Tobą.
Niestety poprzednim razem chyba za bardzo zniechęciły mnie minusy albo "połowa dopingu wysiadła" przed lotem.

Pozdrawiam ciepło.

Madziar napisał: Dzięki za podtrzymanie wątku - czyli ciepłe słowa o tak zimnym locie. Mało brakowało, a ja oderwałbym się dzień przed Tobą.
Niestety poprzednim razem chyba za bardzo zniechęciły mnie minusy albo "połowa dopingu wysiadła" przed lotem.

Ja wziąłem lotnię na narty - jak by nie było śniegu. Ale śnieg jest - więc narty mają priorytet.
Rzeczywiście - perspektywa godzinki rozkładania na mrozie z planem zrobienia zlotu mocno obniża motywację

Czas najwyższy znów się wzbić...
Start z zachodniego zbocza przy kierunku południowym z lekką odchyłką z zachodu, wiatr stały stosunkowo mocny 6-8m/s
szkwały sporadycznie. W rezultacie zlot o długości 22 min. Panowie z GOPRu zagadywali i z niedowierzaniem- "lotnia teraz ? przecież w lecie ze świeczką szukać lotni na Żarze" Jeden z nich dopatrzył zaczepionej linki antyflatera o profil gdy już byłem podczepiony do lotni za co podziękowałem
Jak na Żar przystało bez umawiania się z kimkolwiek towarzystwo paralotniarzy dopisało, nawet jak nie ma latania to sentymenty do miejsca biorą górę
W powietrzu samotnie idealnie do nauki. Dzieci jeżdżące na Oślej łączce patrzyły do góry, okropnie cieszy jak ludzie widzą coś innego niż glajty czy szybowce. Przyziemienie na wysokości kwadratu, oceniało paralotniowe małżeństwo o czym chwilę później się dowiedziałem, podobno byłem bardzo skupiony Dzień bardzo aktywny jadąc sam spotkać znajomych, polatać i spacerkiem wyjść po auto, bezcenne











Pozdrawiam Mateusz

ps. Przeziębienia czy zwykłego kataru nie mam, nic tak nie rozgrzewa jak lot lotnią

A raczej polataliśmy z Darkiem P. Kilka fotek do wglądu pod spodem.
















... jest jakaś siła, która ciągnie mnie w powietrze i to tym bardziej, im dłużej nie latam...

Pozdrawiam przybitych do ziemi

PS: to był mój dwusetny lot!

Cześć koledzy i koleżanki.
Gratuluję wspólnego lotu Piotrkowi i Darkowi.
A tymczasem nad Irlandię nadciągnęło arktyczne powietrze i wyż. Wietrzysko zelżało, co dało nadzieję do znalezienia dobrego miejsca na start przy kierunku północno-zachodnim. Wybór padł na Galtymore Mountains
Z kolegą Stevenem zdzwoniliśmy się w sobotę, potwierdzając miejsce spotkania.
Dziś na startowisku przywitało nas słońce i przenikliwy, mroźny wiatr. Jednak po krótkim biegu pod górę, z lotnią na plecach, byliśmy już dość dobrze rozgrzani. Kiedy porozkładaliśmy lotnie, wiatr ustał totalnie. Nie pozostało wiele, jak tylko udać się do samochodów na posiłek. Podjęliśmy decyzję, że poczekamy chwilę i zobaczymy czy warun się będzie poprawiał... nie trzeba było długo czekać. Nad góry nasunęły się chmurki, które powstawały daleko nad równiną, tym samym wiatr się wzmógł, a czarne gawrony zaczęły znaczyć termiczne bąble. Biegiem do maszyn!!!
Steven odpalił pierwszy, ja kilka minut po nim. Niestety, jak się okazało chwilę później, wredne ptaszyska robiły sobie z nas jaja. Steve poleciał w kierunku krążących w "zerku" ptaków, kręcił się w kółko pod nimi, ale nic to nie dało... coraz niżej i niżej... w końcu było za późno na powrót do stoku... kierunek: lądowisko ;(
Sam przykleiłem się jak najbliżej stoku i zacząłem walkę o każdy centymetr wysokości... najpierw w zerkach nad lasem, nad krawędzią żlebu, coś trafiłem - coś podniosło, znów bliżej stoku, przeskok nad żlebem, dalej na kolejny garb... Metr po metrze, coraz wyżej i wyżej i wyżej... i tak dalej i dalej, aż znalazłem się ponad ośnieżonymi stokami, grzbietami, ostrymi urwiskami i niesamowitymi kraterami, na dnie których zaległy ciemne wody górskich jeziorek. Z nad zielonych łąk w kilka chwil przeniosłem się do niesamowitej, ośnieżonej krainy. Kiedy krążyłem, dokręcając do podstawy chmur, na chwilę dołączył do mnie zaciekawiony drapieżnik. Przypominał sokoła, ale ja na ptakach aż tak dobrze się nie znam, żeby określić dokładnie gatunek. Przez chwilę krążył po zewnętrznej stronie na przedłużeniu skrzydła... wrażenie niesamowite
Później, jakieś turbulencje u podstawy ściągneły mnie dość szybko w dół i znów zacząłem mozolnie, wzdłuż stoku "żebrać" o drogocenne metry. Zwłaszcza, że stok przechodził łagodnie w torfowiska, las i dopiero później w łąki... miałbym poważny problem, gdybym nie doleciał w okolice bardziej wypłaszczone.
Na szczęście udało się po raz kolejny wyskrobać na rozsądną wysokość i odbić się w stronę płaskiego terenu. Nie było szans na dotarcie do "oficjalnego lądowiska". Chmury rozmyły się a nad dolinami przestało nosić. Przy podejściu do lądowania nagle okazało się że taka fajna, prosta łąka, którą upatrzyłem sobie na przygodne lądowisko, jest w rzeczywistości nierównym pagórkiem... Awaria! Zapasowe lądowisko!!!??? Byle płaskie! Przy podejściu do lądowania, na obsadzonym dookoła drzewami polu, miałem chyba najwięcej strachu. Szczególnie, kiedy zorientowałem się, że przechodząc nad południową granicą tegoż pola, jestem dość wysoko, zbyt wysoko!... Sterownica do kolan, zejscie jak najniżej... efekt ekranowania trzyma mnie metr nad glebą, ręce na ramiona sterownicy iiii... wyyyyyypchniecie! Zatrzymałem się 3 metry przed drugim końcem pola. Przede mną rosło drzewo i kłujące krzaki. Buty, spodnie, kokon... umazane błotem i krowim łajnem... ale i tak jest zaje...ście!!!
Tym bardziej jestem zadowolony z dzisiejszego lotu, że nie muszę kupować przedwcześnie kolejnej lotni.
Pozdrawiam serdecznie i życzę niesamowitych lotów i perfekcyjnych lądowań ;D

Track poniżej:

www.paraglidingforum.com/leonardo/flight/1094150

Zdjęcia z malowniczych, ośnieżonych gór i zielonych dolin ;D


















Pozdrawiam
Marcin

Marcin, Ty nic nie mówiłeś - jakie piękne górki tam masz do latania.
Pięknie opowiedziane, bo jest poezja (dla niektórych proza latania) i dramat,
ale najważniejsze, że skończyło się szczęśliwie.

Pozdrawiam
...i latamy dalej.

Takie zdjęcia to do kalendarza!!!